PALLOTYŃSKI INSTYTUT HISTORYCZNY Kalendarium Pallotyńskie na 9 maja 2015 – W Ołtarzewie, święcenia kapłańskie z rąk Kazimierza kard. Nycza, metropolity warszawskiego, przyjęli diakoni z Prowincji Chrystusa Króla: Tomasz Mniszak, Michał Szeszko i Krzysztof Śniadoch; oraz diakoni z Prowincji Zwiastowania Pańskiego – Krzysztof Freitag, Łukasz Prausa, Yura Strakh i Ivan Vysotski. Na początku liturgii ks. Waldemar Pawlik, rektor Seminarium, przywołał słowa zapisane przez św. Wincentego Pallottiego w dniu święceń kapłańskich: „Przechodzi to ludzkie wyobrażenie, że nieskończona dobroć Boża mojego ukochanego Ojca raczyła w zadziwiający sposób spojrzeć na mnie i wynieść mnie to zaszczytu kapłaństwa”.Pod koniec liturgii święceń kard. Nycz ogłosił nominację nowego bpa pomocniczego archidiecezji warszawskiej, ks. prof. Michała Janochę, który był obecny pośród koncelebrujących. ******************************************************* Inne wydarzenia tego dnia: 1836 – Carlo Odescalchi, kardynał wikariusz Rzymu, zezwolił na druk formularza przyjęcia do Pobożnego Stowarzyszenia. 1849 – Podczas trwającej rewolucji rzymskiej (Wiosna Ludów), ks. Wincenty Pallotti napisał list ze słowami pociechy do dominikanek z klasztoru San Domenico e Sisto. 1915 – We Fromborku (Frauenburg) na Warmii, dk. Ignacy Baszanowski (+1923) otrzymał święcenia kapłańskie z rąk bpa warmińskiego Augustyna Bludaua. Był pierwszym polskim wychowankiem pallotyńskim, który przyjął święcenia kapłańskie. Przez kolejny rok (1915/16) kończył jeszcze we Fromborku studia teologiczne i w 1916 przybył na Kopiec. 1928 – W Ołtarzewie br. Stanisław Góraj złożył wieczną profesję na ręce ks. rektora Franciszka Kiliana.– W Wielkiej Wsi nad Bałtykiem (od 1952 Władysławowo) zakupiono 8 morgów ziemi z perspektywą założenia tam domu kuracyjnego dla pallotynów. 1941 – Późnym wieczorem dwóch pijanych podoficerów niemieckich wtargnęło do pokoju ks. Stanisława Wierzbicy (rektor domu ołtarzewskiego od 1936) i dotkliwie go pobiło. Rektor, mimo zapewnień dowódcy, że taki incydent się nie powtórzy, postanowił wyjechać do Brwinowa. Leczył się najpierw w Brwinowie, a potem udał się do Zagórza k. Warszawy, do szpitala psychiatrycznego dla dzieci, gdzie pod zmienionym nazwiskiem ukrywał się przez resztę wojny ścigany przez gestapo, pełniąc funkcję kierownika budowy dwóch obiektów w latach 1943-45. W tym okresie redagował pisma konspiracyjne – „Sal Terrae” dla kapelanów wojskowych i „Brzask” jako biuletyn religijny. 1976 – niedziela – O godz. 9:00 bp Jean Baptiste Gahamanyi, ordynariusz Butare (Rwanda), w otoczeniu koncelebransów odprawił w Ołtarzewie Mszę św. dla parafian. Tłumaczenia przemówienia biskupa z języka francuskiego podjął się ks. Ryszard Domański, misjonarz z Rwandy. 1977 – W dniach 8-9 V, w Częstochowie odbyło się sympozjum czcicieli miłosierdzia Bożego. Nie mógł już w nim uczestniczyć ks. Stanisław Wierzbica, który od paru miesięcy cierpiał na paraliż gardła, nie mogąc już prawidłowo mówić. Uczestnicy sympozjum wręczyli mu kwiaty i złożyli wyrazy hołdu i podziękowania. Na drugi dzień (10 V 1977) ks. Stanisław zmarł nagle na atak serca. 1977 – Na Gikondo w Kigali erygowano nową parafię pw. św. Wincentego Pallottiego. Została ona wydzielona z najstarszej parafii w Kigali – Świętej Rodziny. Pierwszym proboszczem parafii został delegat ks. Henryk Kazaniecki. W chwili jej objęcia parafia liczyła 600 rodzin katolickich. Tego samego roku ukończono budowę kaplicy i siedziby zarządu parafia św. W. Pallottiego jest jedną z pięciu w Kigali. 1978 – Prof. Michał Cieśla, kierownik Instytutu Germanistyki na Uniwersytecie Warszawskim, wygłosił w Seminarium ołtarzewskim wykład na temat: „Stosunek Niemców do emigrantów polskich po powstaniu listopadowym”.– Seminarium odwiedzili tego dnia: ks. Zenon Modzelewski, superior Regii Miłosierdzia Bożego z Francji, ks. Antoni Myjak z Rwandy, ks. Leon Niechoj z NRD. Z tej okazji odbyło się spotkanie z gośćmi. 1979 – Neoprezbiterzy odprawili Mszę św. prymicyjną dla pallotyńskich współpracowników w Warszawie u sióstr Wizytek. 1980 – Ks. Alfred Dyr przewodniczył Mszy świętej prymicyjnej neoprezbiterów dla wspólnoty seminaryjnej. 1980 – Jerzy Turowicz, redaktor naczelny „Tygodnika Powszechnego” miał odczyt w Centre du Dialogue w Paryżu na temat: „Jan Paweł II – Polska i świat”, po którym rozwinęła się ciekawa dyskusja. 1982 – Pallotyni polscy przejęli parafię św. Sebastiana w Niterói (Brazylia). 1983 – Eugênio kard. de Araújo Sales (†2012), abp São Sebastião do Rio de Janeiro, erygował parafię Miłosierdzia Bożego, a ks. Tadeusz Korbecki został ustanowiony proboszczem (był nim do 29 II 1992; od tego czasu był tam wikariuszem).Budowę kościoła Miłosierdzia Bożego ks. Korbecki rozpoczął w 1981, wznoszenie murów świątyni zakończył w V 1983, a w 1987 kościół został niemal całkowicie wykończony. Po zakończeniu budowy kościoła ks. Korbecki rozpoczął wznosić przy parafii dom dla ludzi starszych. Pomagał też w budowie domów ludzi biednych. 1984 – Neoprezbiterzy odprawili dla ołtarzewskiej wspólnoty i parafii Mszę św., po której udzielili prymicyjnego błogosławieństwa. 1987 – W Ołtarzewie, święcenia kapłańskie z rąk bpa przemyskiego, Ignacego Tokarczuka, przyjęli diakoni: Marian Baranowski (w diecezji, +2013), Wojciech Chmielecki, Jerzy Ciesielski, Mirosław Dragiel, Wiesław Gąska, Andrzej Gładysz, Jarosław Kaczmarek, Andrzej Misiun, Krzysztof Morka, Kazimierz Pac, Ryszard Pasieka (w diecezji), Bronisław Rosik, Bogdan Rudnicki, Emilian Sigel, Dariusz Smolarek, Jerzy Szewczul, Zbigniew Wasiński i Marian Wierzchowski. 1988 – Ks. Jacob Kremer (+2010), teolog Uniwersytetu Wiedeńskiego, wygłosił w Ołtarzewie wykład na temat Zmartwychwstania. 1991 – W Ołtarzewie, święcenia kapłańskie z rąk abpa Józefa Kowalczyka, nuncjusza apostolskiego w Polsce, przyjęli diakoni: Andrzej Bafeltowski, Wiesław Błaszczak (wystąpił), Paweł Cholewa, Sylwester Fiećko, Marek Gulbinowicz, Piotr Jankowski, Marek Jaraszek, Jacek Jezierski, Jan Jędraszek, Stanisław Krajewski, Krzysztof Marcyński, Sylwester Matusiak, Józef Nagórka (wystąpił), Piotr Nowicki, Józef Olejko, Jan Pietrus, Tomasz Pławny, Stanisław Skuza, Zdzisław Słomka, Andrzej Sobaszek, Władysław Wieczorek, Andrzej Witek i Sylwester Wołoszka (wystąpił). „Bogu niech będą dzięki” (z liturgii święceń). 1992 – W Ołtarzewie, święcenia kapłańskie z rąk Józefa kard. Glempa, przyjęli diakoni: Paweł Biskup, Jarosław Buchholz (wystąpił), Jerzy Chłopeniuk, Wiesław Chudzik, Jarosław Dąbrowski, Andrzej Jakacki, Jacek Jakubczyk (+1994), Andrzej Klein (w diecezji), Jacek Koc, Paweł Kowalczyk, Andrzej Marzec, Tomasz Mioduszewski, Tadeusz Nowek, Marek Ostapiszyn, Sławomir Pawłowski, Janusz Piechocki (wystąpił), Andrzej Piętka, Grzegorz Rydzewski, Jan Rykała, Krzysztof Syrek (+2015), Dariusz Szyra, Marcin Walicki, Janusz Wilczyński, Dariusz Woźniak, Krzysztof Wójcik (wystąpił) i Ryszard Wróbel. 1998 – W Ołtarzewie, święcenia kapłańskie z rąk Józefa kard. Glempa, przyjęli diakoni z Prowincji Chrystusa Króla: Edwin Bonisławski, Wiktor Cyran, Krzysztof Gajos, Czesław Kolasa, Ireneusz Łukanowski, Tomasz Makarewicz, Mariusz Małkiewicz, Mirosław Mejzner, Rafał Nitek, Waldemar Pawlik i Jacek Smyk; oraz diakoni z Prowincji Zwiastowania Pańskiego – Marek Chmielniak, Piotr Gabryś, Piotr Karaszewski (wystąpił), Mirosław Lewandowski, Jędrzej Orłowski, Zbigniew Zięba, a także z Regii Miłosierdzia Bożego – dk. Krzysztof Hermanowicz. W koncelebrze uczestniczyli kard. Adam Kozłowiecki, księża prowincjałowie Prowincji Chrystusa Króla – ks. Czesław Parzyszek i Prowincji Zwiastowania Pańskiego – ks. wiceprowincjał Wojciech Pietrzak, superior Regi Miłosierdzia Bożego we Francji – ks. Henryk Hoser i ponad 100 księży. 2001 – W Szczecinie odbyła się pierwsza część uroczystości pogrzebowych ks. Mariana Bartosa, pracownika Pallottinum. Mszy pogrzebowej przewodniczył szczeciński bp pomocniczy Jan Gałecki, a kazanie wygłosił ks. Ryszard Witkowski. We mszy wzięli licznie udział kapłani z dekanatu, duchowni zakonni Szczecina i część obrzędu pożegnania miała miejsce 10 maja w rodzinnej parafii zmarłego w Odrzywole k. Radomia. Tu mszy przewodniczył i kazanie wygłosił ks. prowincjał Tomasz Skibiński. Liturgia zgromadziła kilkudziesięciu współbraci, przedstawicieli duchowieństwa diecezjalnego, rodzinę, przyjaciół i znajomych. Ks. Marian został pochowany w grobie rodzinnym na miejscowym cmentarzu parafialnym. 2002 – Na Słowacji bp spiski František Tondra udzielił święceń kapłańskich ks. Ivanovi Greni (przeszedł do diecezji). 2002 – Administratorem prowincjalnym Prowincji Zwiastowania Pańskiego został ks. Piotr Hubert Jankowski. 2003 – Na UKSW odbyła się publiczna obrona pracy doktorskiej ks. Edmunda Robka. Praca pt.: „Trynitarne posłannictwo dzieła pielgrzymkowego pallotynów do Ziemi Świętej (studium dogmatyczno-pastoralne)” została napisana pod kierunkiem ks. prof. dra hab. Jerzego Lewandowskiego. Recenzentami pracy byli: bp prof. dr hab. Jan Bernard Szlaga z UG oraz ks. prof. dr hab. Jan Przybyłowski z UKSW. Radość wydarzenia dzielili współbracia pallotyni z ks. prowincjałem Czesławem Parzyszkiem na czele. ks. dr Stanisław Tylus SAC, Pallotyński Instytut Historyczny
Charyzmatyczne rekolekcje z modlitwą o uzdrowienie i uwolnienie u o.Pio w San Govani Rotondo. Rozpoczęliśmy informowanie drogą telefoniczną uczestników
PIERWSZY dzień wiosny 😉 czw. 21 marca – zapraszamy na kolejną Mszę Świętą w intencji Mężczyzn. Spotykamy się w kościele św. Barbary u Jezuitów; wejście od Placu Mariackiego. Przez całe nasze spotkanie będzie nam towarzyszył GOŚĆ specjalny: ks. Łukasz Prausa SAC Zapraszamy wszystkich mężczyzn i kobiety, które chcą się za nas modlić. Zapraszajcie znajomych i udostępniajcie wydarzenie. Balcerak SJ Dołącz do wydarzenia na Facebook’u – Le père Luc Prausa (ks. Łukasz Prausa) reçoit un message du Christ chaque vendredi, et les stigmates (blessures du Christ) chaque 1er vendredi du mois. Il bénéficierait aussi des dons de bilocation et de voir/lire dans les âmes (dixit leur site internet). LEUR SITE OFFICIEL: LEUR OFFICIEL EN FRANÇAIS: LEUR PAGE FACEBOOK OFFICIELLE: AUTREks. Łukasz Prausa Ojciec Łukasz, współczesny polski mistyk i kontemplatyk, całkowicie oddany Jezusowi i Maryi, słuchający każdego piątku głosu Jezusa, prowadzący lud Boży drogą nawrócenia i prawdy na wzór pierwszych Chrześcijan. Pierwsze zaproszenie Pan Jezus skierował do o. Łukasza, gdy był jeszcze małym chłopcem. W wieku sześciu lat po raz pierwszy do o. Łukasza przyszedł Pan Jezus, który pozwolił Ojcu usłyszeć swój głos. Ojciec przyjął słowo Jezusa z wielką wiarą i od tamtej pory jeszcze bardziej zapragnął oddać swoje życie całkowicie Panu Bogu. Trwając w wielkiej miłości do Jezusa i Maryi w wieku trzydziestu trzech lat o. Łukasz po raz kolejny usłyszał głos Jezusa, który powiedział, że pragnie spotykać się z nim każdego piątku i do niego przemawiać. Od tamtej chwili do dnia dzisiejszego o. Łukasz rozmawia każdego piątku z Jezusem, który przekazuje swoje orędzia, które się wypełniają. Jedno z orędzi, które skierował Jezus do o. Łukasza wypełniło się w marcu 2020 roku, gdzie Pan Jezus w maju 2019 roku przekazał o. Łukaszowi, że dla Polski idzie bardzo ciężki czas i tylko przy źródle Bożego Miłosierdzia dusze zostaną ocalone. Słowa te wypełniają się niecały rok po ich przekazaniu ludzkości i są udokumentowane na nagraniu ze spotkania ewangelizacyjnego, podczas którego ojciec przekazał smutne słowa o nadchodzącym ciężkim czasie dla Polski. Eucharystie sprawowane przez o. Łukasza są sprawowane bez pośpiechu, w wielkim pokoju i zjednoczeniu z Jezusem, podczas których możemy dostrzec prawdziwą miłość o. Łukasza do Jezusa Eucharystycznego i całkowitą wiarę w obecność Jezusa w Eucharystii. Ojciec Łukasz broni godnego przyjmowania Ciała Jezusa wyłącznie do ust i na klęcząco (jeśli warunki zdrowotne pozwalają aby uklęknąć). Podczas sprawowania Mszy Świętych o. Łukasz doświadcza realnej obecności Jezusa, który ukazuje swoje cierpiące Oblicze, dlatego na twarzy o. Łukasza podczas sprawowania Eucharystii często można dostrzec łzy, które spływają po jego twarzy podczas Konsekracji. Jest to moment, w którym czas się zatrzymuje, a słowa, które wtedy wypowiada o. Łukasz przemieniają ludzie serca - Oto Żywy Jezus, Baranek Boży, który gładzi grzechy świata. Swoją czcią do Eucharystii Ojciec zaświadcza, że jest tam obecny żywy i prawdziwy Jezus, czego owocem wśród wiernych są liczne nawrócenia na drogę wiary i pragnienie uczestnictwa w codziennych Eucharystiach. Droga powołania o. Łukasza naznaczona jest również obecnością Matki Bożej. Ojciec Łukasz bardzo czcci i miłuje Matkę Bożą, która również schodzi na ziemię, aby spotkać się z o. Łukaszem, który jest Jej umiłowanym kapłanem. Do o. Łukasza również przychodzą dusze czyśćcowe prosząc o modlitwę i wstawiennictwo. Życie o. Łukasza naznaczone jest licznymi łaskami płynącymi z Nieba. Ojciec został obdarzony szczególną łaską rozmów z Jezusem, jak również łaską widywania Matki Bożej i dusz czyśćcowych. Kierując co piątek swoje słowa do o. Łukasza, dnia 24 grudnia 2021 Pan Jezus zapowiedział że o. Łukasz każdego pierwszego piątku na swoich dłoniach i stopach będzie otrzymywał znaki ukrzyżowania naszego Pana, znaki Jego męki i cierpienia. Od 7 stycznia 2022 (od pierwszego piątku miesiąca po otrzymaniu orędzia od Jezusa o otrzymaniu stygmatów) każdy pierwszy piątek jest dla Ojca dniem Kalwarii, w którym w sposób realny jednoczy się ze swoim Zbawicielem podczas Golgoty i męki ukrzyżowania (są to znaki zakryte przed światem, a odczuwalne przez ojca Łukasza). W kolejnym orędziu, dnia 28 stycznia 2022 Jezus przekazał o. Łukaszowi, aby zakrywał swoje dłonie przed światem, aby dłonie, na których Jezus złożył swoje rany były chronione przed tym co zewnętrzne. Droga, na którą zaprosił Jezus o. Łukasza jest drogą pełną krzyży i cierpień, które otrzymuje o. Łukasz od hierarchów Kościoła. Kapłan oddany całkowicie Bogu staje się za wierność Jezusowi odrzucony przez swoich współbraci i przełożonych. Jezus poprzez o. Łukasza powołał również Wspólnotę Siewcy Miłosierdzia, której członkowie idą radykalnie za Jezusem i Maryją drogą wiary, prawdy i Ewangelii. Bowiem pragnieniem Jezusa jest, aby była to Wspólnota na wzór pierwszych Chrześcijan. Patronem Wspólnoty jest Święty Ojciec Pio, którego o. Łukasz jest wielkim czcicielem. Ojciec Łukasz posługuje modlitwą o uzdrowienie i uwolnienie, która przynosi głębokie owoce duchowe u osób, za które się modli. Są to piękne łaski wypraszane u Jezusa, łaski uzdrowienia, uwolnienia, a nawet łaski ocalenia życia. To są nadzwyczajne znaki i cuda, które świadczą o tym, że to sam Jezus prowadzi i posługuje się o. Łukaszem. Jezus obdarzył o. Łukasza również darem bilokacji, który pozwala Ojcu być w kilku miejscach na raz. Posługując się tym darem Jezus posyła Ojca do osób, które potrzebują pomocy i opieki duchowej, a także do osób, które znajdują się w zagrożeniu utraty życia czy zdrowia. Osoby, które doświadczyły obecności o. Łukasza w darze bilokacji opisują tę łaskę daną od Jezusa jako niezwykłe przeżycie duchowe, które umocniło ich wiarę w znaki i cuda dawane z Nieba oraz w to, że o. Łukasz jest wybranym Synem Boga. Ojciec Łukasz otrzymał od Jezusa również zdolność czytania w ludzkich sumieniach. Jest to nadprzyrodzony dar umożliwiający poznanie tego, co dana osoba skrywa w swojej duszy. Jezus wielokrotnie pozwala o. Łukaszowi spojrzeć w nasze sumienia i zamiary, lecz ze względu na miłosierdzie, którym o. Łukasz darzy innych jest to zachowywane w sercu i wiadome Ojcu i Jezusowi, bowiem sam Jezus w orędziu, które skierował pragnie, aby Ojciec był samą miłością dla innych. Te wszystkie dary pochodzą od Jezusa. Ojciec Łukasz zawsze wskazuje na Jezusa, że to Chrystus uzdrawia posługując się tymi, których sam według swojej woli wybrał. Ojciec swoją osobą nigdy nie chce przysłaniać Jezusa, wręcz przeciwnie, poprzez swoje świadectwo życia chce wskazywać na Zbawiciela. Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie. Jezus w swoich orędziach również zaprosił Ojca do założenia Domu Miłości, który stanie się Arką Ocalenia i miejscem głębokiej modlitwy i zjednoczenia z Jezusem, z Maryją i ze Świętymi. Jezus pragnie, aby powstało miejsce modlitwy, w którym pielgrzymi potrzebujący modlitwy, odrodzenia duchowego i spotkania żywego Jezusa będą mogli spotkać się z o. Łukaszem i wspólnie się modlić, by zostać napełnieni Duchem Świętym. W czasach wewnętrznego zagubienia i zatracenia korzeni wiary katolickiej Jezus posłał o. Łukasza, aby świadczył o miłosierdziu dobrego Boga i o cudach i znakach, o których nie tylko możemy przeczytać w Ewangelii, ale o cudach i znakach, które tu i teraz się dokonują. To co nauczał Jezus nie jest starodawną tradycją, ale żywą wiarą, o której świadczy o. Łukasz, kapłan oddany Bogu i ludziom, który wzorem Jezusa pochyla się nad chorymi i cierpiącymi, którzy w Imię Jezusa Chrystusa odzyskują zdrowie i powracają na drogę wiary.
. 338 40 226 269 223 136 174 100ks łukasz prausa sac kontakt
